I continue to pray Placebo, Dirige and/or Exsultabunt – Vespers, Matins and Lauds of the Dead. Alongside this, this week, I have had yet more consolation from singing the praises of the Blessed Virgin in her own Little Office. This morning, it being her day of the week, I prefaced these devotions with some supererogatory items: some extra canticles and psalms in her honour.
What psalms, what canticles? The three psalms used in honour of Our Lady at Monastic Matins (which has twelve psalms, not just the nine to which the Roman Matins has been restricted for a hundred years) but not included in the Little Office – Ps 47, Magnus Dominus; Ps 84, Benedixisti Domine (used at Prime of Our Lady in the Roman Use, but not at all in the Dominican); and Ps 98, Dominus regnavit – and three canticles, the two latter being taken from the third Nocturn of Monastic Matins, while the first comes from Ambrosian Matins of Our Lady – the Canticle of Anna (I Kings ii, 1-10), Exsultavit cor meum; the Canticle of Ecclesiasticus (Ecclus xxxix, 17-21), Obaudite me; and the Canticle of Isaias (Is. lxi, 10-11 and lxii, 1-7), Gaudens gaudebo.
Interestingly, and conveniently, these two sets of three have each about the same number of verses as has each existing Nocturn, on average, of Matins of Our Lady; so, pro pia devotione, these could be substituted for the usual psalmody of a Nocturn.
Herewith, accompanied with antiphons, are these select and sacred hymns, inspired by the Holy Ghost Who illapsed upon the Virgin, filling her with unspeakable grace and conceiving within her the Word, making Him Flesh for our salvation; may they give joy to devout clients of the Mother of God:
MARIAN CANTICLES, AMBROSIAN & BENEDICTINE [36 vv.]
Aña 1. Ave, Maria, gratia plena, Dominus tecum, benedicta tu inter mulieres. Ecce ancilla Domini: fiat mihi secundum verbum tuum. (S. Luc. i, 28b & 38a)
CANTICUM ANNÆ – I Reg. 2, 1-10 [16 vv.]
Exsultavit cor meum in Domino, * et exaltatum est cornu meum in Deo meo;
Dilatatum est os meum super inimicos meos, * quia lætata sum in salutari tuo.
Non est sanctus, ut est Dominus, † neque enim est alius extra te, * et non est fortis sicut Deus noster.
Nolite multiplicare loqui sublimia * gloriantes;
Recedant vetera de ore vestro; † quia Deus scientiarum, Dominus est, * et ipsi præparantur cogitationes.
Arcus fortium superatus est, * et infirmi accincti sunt robore.
Repleti prius, pro panibus se locaverunt, * et famelici saturati sunt.
Donec sterilis peperit plurimos, * et quæ multos habebat filios, infirmata est.
Dominus mortificat et vivificat, * deducit ad inferos et reducit.
Dominus pauperem facit et ditat; * humiliat et sublevat.
Suscitat de pulvere egenum, * et de stercore elevat pauperem,
Ut sedeat cum principibus, * et solium gloriæ teneat.
Domini enim sunt cardines terræ, * et posuit super eos orbem.
Pedes sanctorum suorum servabit, † et impii in tenebris conticescent, * quia non in fortitudine sua roborabitur vir.
Dominum formidabunt adversarii ejus, * et super ipsos in cælis tonabit;
Dominus judicabit fines terræ, † et dabit imperium regi suo, * et sublimabit cornu christi sui.
Aña 1. Ave, Maria, gratia plena, Dominus tecum, benedicta tu inter mulieres. Ecce ancilla Domini: fiat mihi secundum verbum tuum. (S. Luc. i, 28b & 38a)
Aña 2. Hortus conclusus es, Dei Genitrix, hortus conclusus, fons signatus: surge, propera, amica mea, et veni! (Cf. Cant. iv, 12; ii, 10b)
CANTICUM ECCLESIASTICI – Cap. 39, 17-21 [5 vv.]
Obaudite me, divini fructus, * et quasi rosa plantata super rivos aquarum fructificate.
Quasi Libanus * odorem suavitatis habete.
Florete flores quasi lilium, et date odorem, † et frondete in gratiam; et collaudate canticum, * et benedicite Dominum in operibus suis.
Date nomini ejus magnificentiam, † et confitemini illi in voce labiorum vestrorum, * et in canticis labiorum, et citharis;
Et sic dicetis in confessione: * Opera Domini universa bona valde.
Aña 2. Hortus conclusus es, Dei Genitrix, hortus conclusus, fons signatus: surge, propera, amica mea, et veni! (Cf. Cant. iv, 12; ii, 10b)
Aña 3. Maria Virgo, lætare, quæ meruisti Christum portare, cæli et terræ conditorem, quia protulisti mundi Salvatorem.
CANTICUM ISAIÆ – Cap. 61, 10-11 et 62, 1-7 [15 vv.]
Gaudens gaudebo in Domino, * et exsultabit anima mea in Deo meo,
Quia induit me vestimentis salutis, * et indumento justitiæ circumdedit me,
Quasi sponsum decoratum corona, * et quasi sponsam ornatam monilibus suis.
Sicut enim terra profert germen suum, † et sicut hortus semen suum germinat, * sic Dominus Deus germinabit justitiam, et laudem coram universis gentibus.
Propter Sion non tacebo, et propter Jerusalem non quiescam, † donec egrediatur ut splendor justus ejus, * et salvator ejus ut lampas accendatur.
Et videbunt gentes justum tuum, * et cuncti reges inclytum tuum;
Et vocabitur tibi nomen novum, * quod os Domini nominabit.
Et eris corona gloriæ in manu Domini, * et diadema regni in manu Dei tui.
Non vocaberis ultra Derelicta, * et terra tua non vocabitur amplius Desolata;
Sed vocaberis Voluntas mea in ea, *et terra tua inhabitata,
Quia complacuit Domino in te; * et terra tua inhabitabitur.
Habitabit enim juvenis cum virgine, * et habitabunt in te filii tui;
Et gaudebit sponsus super sponsam, * et gaudebit super te Deus tuus.
Super muros tuos, Jerusalem, constitui custodes; * tota die et tota nocte in perpetuum non tacebunt.
Qui reminiscimini Domini, ne taceatis, † et ne detis silentium ei, * donec stabiliat et donec ponat Jerusalem laudem in terra.
Aña 3. Maria Virgo, lætare, quæ meruisti Christum portare, cæli et terræ conditorem, quia protulisti mundi Salvatorem.
MARIAN PSALMS FROM THE MONASTIC BREVIARY [37 vv.]
Aña 1. Favus distillans labia tua, Sponsa, mel et lac sub lingua tua: et odor vestimentorum tuorum sicut odor thuris. (Cant. iv, 11)
PSALMUS 47 [13 vv.]
Magnus Dominus et laudabilis nimis, * in civitate Dei nostri, in monte sancto ejus.
Fundatur exsultatione universæ terræ mons Sion; * latera aquilonis, civitas regis magni.
Deus in domibus ejus cognoscetur, * cum suscipiet eam.
Quoniam ecce reges terræ congregati sunt, * convenerunt in unum.
Ipsi videntes, sic admirati sunt, † conturbati sunt, commoti sunt; * tremor apprehendit eos.
Ibi dolores ut parturientis: * in spiritu vehementi conteres naves Tharsis.
Sicut audivimus, sic vidimus in civitate Domini virtutum, † in civitate Dei nostri: * Deus fundavit eam in æternum.
Suscepimus, Deus, misericordiam tuam, * in medio templi tui.
Secundum nomen tuum, Deus, sic et laus tua in fines terræ: * justitia plena est dextera tua.
Lætetur mons Sion, et exsultent filiæ Judæ, * propter judicia tua, Domine.
Circumdate Sion, et complectimini eam; * narrate in turribus ejus.
Ponite corda vestra in virtute ejus, * et distribuite domos ejus, ut enarretis in progenie altera.
Quoniam hic est Deus, Deus noster in æternum, et in sæculum sæculi: * ipse reget nos in sæcula.
Aña 1. Favus distillans labia tua, Sponsa, mel et lac sub lingua tua: et odor vestimentorum tuorum sicut odor thuris. (Cant. iv, 11)
Aña 2. Fons hortorum, puteus aquarum viventium, quæ fluunt impetu de Libano. (Cant. iv, 15)
PSALMUS 84 [14 vv.]
Benedixisti, Domine, terram tuam, * avertisti captivitatem Jacob.
Remisisti iniquitatem plebis tuæ, * operuisti omnia peccata eorum.
Mitigasti omnem iram tuam, * avertisti ab ira indignationis tuæ.
Converte nos, Deus salutaris noster, * et averte iram tuam a nobis.
Numquid in æternum irasceris nobis? * aut extendes iram tuam a generatione in generationem?
Deus, tu conversus vivificabis nos, * et plebs tua lætabitur in te.
Ostende nobis, Domine, misericordiam tuam, * et salutare tuum da nobis.
Audiam, quid loquatur in me Dominus Deus, * quoniam loquetur pacem in plebem suam.
Et super sanctos suos, * et in eos qui convertuntur ad cor.
Verumtamen prope timentes eum salutare ipsius, * ut inhabitet gloria in terra nostra.
Misericordia et veritas obviaverunt sibi; * justitia et pax osculatæ sunt.
Veritas de terra orta est, * et justitia de cælo prospexit.
Etenim Dominus dabit benignitatem, * et terra nostra dabit fructum suum.
Justitia ante eum ambulabit, * et ponet in via gressus suos.
Aña 2. Fons hortorum, puteus aquarum viventium, quæ fluunt impetu de Libano. (Cant. iv, 15)
Aña 3. Descendi in hortum nucum, ut viderem poma convallium, et inspicerem, si floruisset vinea, et germinassent mala punica, alleluja. (Cant. vi, 10)
PSALMUS 98 [10 vv.]
Dominus regnavit: irascantur populi; * qui sedet super cherubim, moveatur terra.
Dominus in Sion magnus, * et excelsus super omnes populos.
Confiteantur nomini tuo magno, † quoniam terribile et sanctum est, * et honor regis judicium diligit.
Tu parasti directiones; * judicium et justitiam in Jacob tu fecisti.
Exaltate Dominum Deum nostrum, † et adorate scabellum pedum ejus, * quoniam sanctum est.
Moyses et Aaron in sacerdotibus ejus, * et Samuel inter eos, qui invocant nomen ejus;
Invocabant Dominum, et ipse exaudiebat eos; * in columna nubis loquebatur ad eos.
Custodiebant testimonia ejus, * et præceptum quod dedit illis.
Domine Deus noster, tu exaudiebas eos; † Deus, tu propitius fuisti eis, * et ulciscens in omnes adinventiones eorum.
Exaltate Dominum Deum nostrum, † et adorate in monte sancto ejus, * quoniam sanctus Dominus Deus noster.
Aña 3. Descendi in hortum nucum, ut viderem poma convallium, et inspicerem, si floruisset vinea, et germinassent mala punica, alleluja. (Cant. vi, 10)
No comments:
Post a Comment